Taylor dodała nowy wpis na blogu. Możecie go przeczytać tutaj. Poniżej tłumaczenie.

Wtedy – z powrotem do szkoły, teraz – z powrotem w trasę.

Kilka lat temu środek sierpnia oznaczał zakupy przed powrotem do szkoły i odbieranie mojego planu lekcji. Oznaczał zastanawianie się, gdzie będzie moja szafka, mając nadzieję, że to będzie górna szafka (nie dolna, bo jestem olbrzymem). Spędzanie czasu z Abigail w jej domu, gadając o chłopakach i o tym, że któregoś dnia chciałabym zostać piosenkarką, a ona chciałaby zdobyć stypendium za pływanie. Ta trema na dzień przed początkiem roku, dokańczanie projektów wakacyjnych i koszmary, że potkniesz się i upadniesz przed wszystkimi pierwszego dnia. Wtedy wy się pojawiliście.

Teraz środek sierpnia oznacza bycie w trasie, śpiewanie piosenek o moim życiu i spoglądanie na ludzi, którzy śpiewają słowa razem ze mną. Przygotowywanie się do występu na MTV VMA i obliczanie dni do mojego pierwszego koncertu w Madison State Garden. Mój zespół i ja szykujemy się do kolejnej podróży do Wielkiej Brytanii. Abigail jest wciąż moją najlepszą przyjaciółką i wciąż gadamy o chłopakach, ale teraz ona jest w college’u w Kansas dzięki stypendium za… tak, zgadliście: pływanie. A zeszłej nocy ona i moja przyjaciółka Kellie Pickler wyszły na scenę i zaskoczyły mnie transparentem, na którym było napisane: „Gratulacje, Taylor! Wygrałaś dwie nagrody Teen Choice Awards!”. Ostatnio spędzam bardzo dużo czasu planując mój kolejny krok, organizując kolejny projekt, myśląc nad kolejnym ruchem… Ale jeszcze częściej myślę o tym, że to wy POJAWILIŚCIE SIĘ i sprawiliście, że to wszystko stało się prawdą.

Myślę często o liceum i o tym, jak się cieszę, że chodziłam do niego dwa lata, zapominałam kombinacji do mojej szafki, chodziłam na mecze futbolowe i uczestniczyłam w zajęciach z WF-u, nawet mimo że brakuje mi koordynacji. Nigdy nie zapomnę przechodzenia obok chłopaka, który mi się podobał od miesięcy, nawiązując z nim kontakt wzrokowy, a potem zdając sobie sprawę, że klapek mi spadł tuż przed nim. Odwracam się, zakładam go z powrotem,udając, że nie jestem zażenowana. Nigdy nie zapomnę konkursu talentów w pierwszej klasie, tego, przed którym się tak denerwowałam… Chciałam napisać piosenkę specjalnie na ten konkurs, więc pewnego dnia po szkole napisałam ją w20 minut. Była o moim ówczesnym chłopaku i nazywała się „Our song”. Nigdy nie zapomnę tego, gdy dostałam prawo jazdy i zamieniałam się z mamą miejscami w samochodzie, kiedy jechałyśmy rano do szkoły. Nigdy nie zapomnę tego, gdy zaproszono mnie na bal dwa dni przed samym balem, kupowanie sukienki za 40dolarów, a później naprawdę świetnej zabawy. Każdy ma gorsze dni, gdy myśli, że w życiu jest sam dramat albo zbyt mało się dzieje. Ale też zdarzają się dni, których nigdy nie zapomnisz, te, które kształtują w tobie osobę, którą się staniesz.To nie jest moja przemowa na zakończenie szkoły, przysięgam.

To tylko ja mówię wam… Dziękuję za to, co dla mnie zrobiliście.

A do tych, którzy wracają do szkoły – zaakceptujcie to.

I mam nadzieję, że nie upadniecie przed wszystkim pierwszego dnia. ;)

lovelovelove
-T-